Ostatni, styczniowy weekend 2012 r.

W ten ostatni weekend tochę czasu wykorzystałam, żeby zajrzeć na ptasie strony internetowe.

Mój poprzedni post (z 22 stycznia) poruszał temat ciekawego karmnika w niemieckim Erlangen, który poprzedniej zimy Pan Paweł Dolata nazwał "kuźnią dzięcioła". Zastanowiło mnie, co tam się takiego dzieje, że ptaków w nim prawie nie widać, choć poprzedniej zimy konkurencja do zjadania orzechów była duża. W minionym tygodniu codziennie, "na dzień dobry" próbowałam zajrzeć na stronę, ale bez powodzenia; przekaz był wyłączony. Nawet ze strony Dzidosza (http://www.viewnestingbirds.com/feeders.htm) zniknął link do tego karmnika. Ale wczoraj i dzisiaj przekaz działał! W sobotę obserwowałam karmnik ok 2,5 godziny, w niedzielę ze dwie. Przekonałam się, jak niewiele ptaszków, bardzo rzadko tu zagląda. Myślę, że jest to wina gospodarzy przekazu polegająca na tym, że oszczędzają nie tylko na przekazie, ale przede wszystkim na orzechach: w dni powszednie - zwyczajnie - ich nie wykładają! Zachowanie srok szukających orzechów pod pniem (fot. 1 - w prawej dolnej ćwiartce zdjęcia czarno, biało, zielono-niebieski ptak na ziemi) jednoznacznie wskazuje na to, że ptaki nie wiedzą o tym, iż są one w szczelinie tego pnia. Wiedzą o tym pojedyncze mazurki i sikory (fot. 2). Za nimi jednak nie przylatują inne ptaki, choć mazurki, to są ptaszki - raczej - stadne.

Tradycyjnie już, zajrzałam do francuskiego Ardèche i oprócz sikor i wojowniczych dzwońców, zastałam tam dzisiaj wróbla włoskiego (fot. 3).

A na brytyjskiej wyspie Isle of Men (  http://pl.justin.tv/shenndooinney  ) leżącej na Morzu Irlandzikim pomiędzy Irlandią Północną, a północną Anglią, w karmniku ciekawej konstrukcji wypatrzyłam dziś stadko czyży obojga płci i samca zięby. W karmnikach na kontynencie, tej zimy, tych ptaków jeszcze nie widziałam (fot. 4 i 5).

       

A na koniec linki do kilku króciutkich filmików:

Erlangen:
http://www.youtube.com/watch?v=xa9dBX23mtU
http://www.youtube.com/watch?v=hN-1kd0Rmv4
http://www.youtube.com/watch?v=G0CD0GknLUQ
http://www.youtube.com/watch?v=6d-HZMhNN2U

Ardèche:
http://www.youtube.com/watch?v=WbHPdg1E0yY

Isle of Men:
http://www.youtube.com/watch?v=LKPb7KWQIpw

Ostatnio edytowany przez Barbarka (2012-12-27 03:10:15)

1 lutego 2012 r.

Chętnie zaglądam do Stanicy dla poszkodowanych zwierząt w czeskim Makovie, bo czasami dzieją się tu rzeczy - zwykłe dla rezydujących tu ptaków -  ale ciekawe dla obserwujących je ludzi. Ptaki mają wyraźnie zwiększone zapotrzebowanie na energię. Nic dziwnego, bo mamy przecież zimę... Dziesięciolecia?!

Przy misce, przed platformą, zastałam bociana czarnego: Tondę w trakcie spożywania kolejnego kurczaka. Lubi dokładnie przygotować sobie posiłek przed spożyciem. Długo szuka właściwego kąska, a potem wielokrotnie  miażdży go dziobem i moczy w wodzie, nim go połknie (fot. 1). W polu widzenia kamery pokazał się z lewej strony samiec bociana białego: Honzik. Mocno utyka na prawą nogę. Odnowiła mu się kontuzja, której nabawił się 11 grudnia 2011 r. (pisałam o tym w poście #28 tego wątku). Bardzo boli go ta noga. A jednak Tonda nie lubi być przeganiany przez Honzika. Sam odszedł w kierunku karmnika (fot. 2), zobaczywszy go zbliżającego się do miski. Honzik miał apetyt! Nie był wybredny jak Tonda, nie wybierał długo i w czasie o połowę krótszym, w którym Tonda zjadł ledwie jeden kąsek, Honzik zjadł trzy (fot. 3).

Ciekawa sprawa: ostatnio widziałam nie jeden raz, jak do jedzącego Honzika podchodzi tracz nurogęś i... Nie wiem za bardzo jak określić to, co on robi: prosi o kąsek, czy też usiłuje zabrać bocianowi (zresztą: zawsze było to bezskuteczne - fot. 4) kurczaka? I dlaczego zawsze nachodzi Honzika? Nie rozumiem sytuacji, bo pewnie za rzadko ją widuję. I to zapewne fragmentarycznie. Ale zastanawia mnie jego postępowanie. Chociaż wiem, że zwierzęta w hodowli zachowują się nierzadko inaczej, jak na wolności...

     

Zachęcam do obejrzenia filmika:
http://www.youtube.com/watch?v=O_QMMvSipd4

Ostatnio edytowany przez Barbarka (2012-02-03 00:21:35)

Witam!

Zdjęcie, jak zdjęcie - po raz kolejny wiem, dlaczego nie lubię obrazków!
Pogrzebałam w internecie, obejrzałam jeszcze raz obrazki w swoich książkach. Przejrzałam jeszcze raz materiał filmowy, ze zwiększoną uwagą i przyznaję, że Wojtek Szukalski ma, najprawdopodobniej, rację. Ale oglądając, gdzieś w internecie, mapę występowania wróbla włoskiego, doszłam do wniosku, że w tym miejscu alpejskiej Francji może występować wróbel włoski i że jest to wróbel włoski.   )   A to rzeczywiście chyba jest wróbel zwyczajny.   
Dziękuję za ciekawy, pouczający post na temat wróbli w południowej Europie! Znów się czegoś dowiedziałam, a przecież o to chodzi, nieprawdaż?

Wojtek Szukalski napisał:

Barbarka napisał:

Ostatni, styczniowy weekend 2012 r.

[...]

Tradycyjnie już, zajrzałam do francuskiego Ardèche i oprócz sikor i wojowniczych dzwońców, zastałam tam dzisiaj wróbla włoskiego (fot. 4).

[...]
http://img560.imageshack.us/img560/3685 … 026.th.jpg  http://img849.imageshack.us/img849/1074 … 085.th.jpg

À propos wróbla włoskiego. Wróbel włoski Passer italiae jest dość ciekawym ptakiem, gdyż niektórzy uważają go za podgatunek wróbla zwyczajnego Passer domesticus, inni zaś podgatunek wróbla śródziemnomorskiego Passer hispaniolensis, niektórzy uznają go za odrębny gatunek, a niektórzy traktują jako mieszańca tych dwu gatunków.
Z badań naukowców w Norwegi wynika, że faktycznie wróbel włoski jest hybrydą wróbla zwyczajnego i śródziemnomorskiego, jednakże w południowo-wschodnich Włoszech, gdzie w. włoski i śródziemnomorski żyją obok siebie, nie dochodzi do ich krzyżowania się.
Wróbel włoski krzyżuje się jednak z wróblem zwyczajnym na obszarze wspólnego występowania (Alpy - tutaj krzyżowanie potwierdziły badania populacji włoskich).

Wróbel na zdjęciu zrobionym przez Barbarkę najprawdopodobniej nie jest jednak wróblem włoskim, gdyż pomimo, że występuje w niektórych, małych obszarach Francji (również Szwajcarii, Austrii, Słowenii i oczywiście Włoszech), to wygląda on raczej jak wróbel zwyczajny, gdyż w. włoski ma raczej całą brązową czapeczkę, podobną do tej, która występuje u w. śródziemnomorskiego. Nie mniej na terenach, gdzie w. włoski i zwyczajny występują razem i się krzyżują, mogą one być do siebie bardziej podobne.

Źródła:
- http://en.wikipedia.org/wiki/Italian_Sparrow
- http://www.bbc.co.uk/nature/14947902

Ostatnio edytowany przez Barbarka (2012-02-02 21:21:50)

05.02. 2012

W karmniku w  Gniewie, sójka jest już stałym bywalcem (fot.1), podobnie w karmniku w Międzyrzeczu Górnym - tu częstymi gośćmi są kosy, tym razem miałam możliwość obserwacji samicy (fot.2) i samca (fot.3)

   

Około godziny 16. karmnik w Gniewie odwiedził rudzik.

Stichting Natuurkanaal. Karmnik dla ptaków.

W karmniku oprócz kosów żerował dzisiaj inny "ładny ptaszek". Pojawiły się również szpaki.

         

Do świeżo wyłożonego pokarmu przyleciała samiczka dzięcioła dużego. Świetnie sobie poradziła z siniakiem, który usiadł za blisko. Drugi raz nie odważył się przy niej usiąść.
http://youtu.be/9hHeoMrKLnQ

W estońskim karmniku dla ptaków najczęściej można spotkać sikorki bogatki, dzwońce- fot.3,4 i inwazyjne gołębie, które okupują karmnik płosząc inne małe ptaki. Karmnik przygotowany jest z myślą o dokarmianiu małych, zimujących ptaków a więc każda wizyta gołębi w tym karmniku, to płoszenie ptaków i opróżnianie w szybkim tempie ptasiej spiżarni.  Na filmiku widać żerujące w karmniku sikorki bogatki, ale kiedy w tle słychać trzepot skrzydeł gołębi, sikorki natychmiast opuszczają karmnik  http://www.youtube.com/watch?v=7s27A-FA … ature=plcp

Przy odrobinie cierpliwości można zobaczyć przylatujące tu także inne zimujące ptaki: sikorki modre, ubogie, kowaliki, sójkę, gile.
Podczas dzisiejszej obserwacji miałam okazję widzieć tu samiczkę gila - fot.1,2.

     

Wraz z opadami śniegu liczba gatunków w karmniku  w Gniewie wzrosła. Do czterech gatunków obserwowanych stale i czterech pojawiających się okazyjnie, dołączyły trzy nowe - gil i jer i zięba oraz codziennie w tej chwili obserwowany rudzik i trzy grubodzioby (można zobaczyć jak ze sobą walczą o prawo pobytu w karmniku). W okolicy karmnika pojawia się za to krogulec, który płoszy inne ptaki. Z moich obserwacji wynika, że jest to w tej chwili najliczniej odwiedzany przez różnorodne ptaki karmnik on-line w Polsce. Serdecznie polecam, tym bardziej, że GCEE ogłosiło konkurs dla wszystkich, którzy zaobserwują gatunki, do tej pory nie pojawiające się w karmniku.

Ostatnio edytowany przez estenskar (2012-02-17 07:19:42)

Na najbardziej wysuniętym na południowy-zachód zakątku Wysp Brytyjskich, Półwyspie Kornwalijskim, znajduje się posiadłość o nazwie The Lost Gardens of Heligan (dawny dystrykt Restormel, z centrum administracyjnym w St. Austell, w pobliżu Pentewan – adres kontaktowy na stronie: http://www.heliganwild.com/contact-us ). Właściciele posiadłości oprócz tego, że zrobili tu niezwykły, egzotyczny ogród (po wpisaniu adresu kontaktowego  posiadłości w googlowskie mapy, można go zobaczyć na przepięknych zdjęciach), to dbają także o rodzimą faunę i florę. Między innymi na 200 akrach stworzyli miejsca, gdzie w budkach lęgowych mogą spokojnie rozmnażać się np., sowy płomykówki, a w innych dokarmiają w zimie różne ptaki. Umieścili tam kamery internetowe. Na stronie V. Dziadosza http://www.viewnestingbirds.com/feeders.htm#England  pod nagłówkiem „England” można dziś znaleźć hasło: St. Austell, Cornwall, pod którym kryje się link do strony internetowej z dwoma kamerami. Górna kamera umiejscowiona jest właśnie w budce lęgowej płomykówek (parę dni temu widziałam już w niej odpoczywającą parę tych ptaków), a dolna przy bardzo ciekawym karmniku, umieszczonym w wypróchniałej części pnia, wysoko ściętego drzewa, w otoczeniu zarośli, na klasycznych nieużytkach gospodarczych. Na podglądzie widać, że w Kornwalii jest już początek wiosny: kwitną narcyze, a okoliczne krzaki pokryte są baziami. Ale w naturze ptaki jeszcze długo nie znajdą dostatku pożywienia.
W karmniku najwięcej żeruje modraszek ( fot. 1). Bogatek (fot. 2) jest mniej. Mimo, że w zaroślach nie widać roślin szpilkowych, widziałam tu też sosnówkę (fot. 3). Samiec dzięcioła dużego też ze smakiem podjadał orzechy i ziarna. Są tu też zięby (fot. 4), oraz raniuszki czarnobrewe (Aegithalos caudatus europaeus), czyli podgatunek kontynentalny, południowy (fot. 5). Tego ptaszka widzę po raz pierwszy. A po ziemi biega stadko bażantów (fot. 6 – w prawym, dolnym rogu). Ku mojemu zaskoczeniu, okazało się, że orzeszki podjadają tu też gawrony (fot. 7).

     

Zapraszam do obejrzenia filmików, może część z nich jest przydługa, ale sądzę, że miłośników ptaków nie znudzą...   
http://youtu.be/nsDvhZOsyU8
http://youtu.be/nHdSC70ceJg
http://youtu.be/2JVgssBWT50
http://youtu.be/q_SpOyi1_-I
http://youtu.be/ge7RWvxoDWY

Ostatnio edytowany przez Barbarka (2012-12-27 03:20:11)

26 lutego 2012 r.,

Zajrzałam dzisiaj do Estonii, jest godz. 13:26 czasu miejscowego.
Jest termiczny szczyt dnia. Na łące, na której wykładają karmę dla bielików zastałam tylko i aż: krukowate. Wieje wiatr i świeci słońce, i jest świeża warstewka bieluśkiego śniegu. A za kamerą siedzi operator, który lubi podglądać ptaki. Szuka ptaków, które dłuższą chwilę pozostają bez ruchu, albo siedzą na drzewach i przygląda się im. Wiem, że w Polsce 4 gatunki  krukowatych jest ptakami pospolitymi - w tym i kruki - nie wymagającymi ustawowej ochrony gatunkowej, mimo tego ja nigdy nie widziałam kruka. Ale już wiem, że można się w nich zakochać, bo są piękne i momentami bardzo zabawne. Były tu jeszcze i sroki, wrony siwe.
- fot. 1 - właśnie prawie opustoszało;
- fot. 2 - a ten rozgląda się i - przy okazji - grzeje się w promieniach słońca, pięknie wygląda, lśni opalizując zielono-filetowo.

   

Zapraszam na filmik, wart wg mnie obejrzenia:
http://youtu.be/G7cRCX4yMpc

Ostatnio edytowany przez Barbarka (2012-12-27 03:22:22)